نیروگاه‌های معمولی و هسته‌ای برای خنک‌کاری حجم بالایی آب مصرف می‌کنند که به صورت بخار آب هدر می‌روند. حالا مهندسان دانشگاه MIT موفق به توسعه یک سیستم جدید جمع‌کننده بخار شده‌اند که می‌تواند این آب را جذب کرده و برای استفاده مجدد بازیافت کند.
در بسیاری از نیروگاهها با توده‌های بزرگ بخار سفید رنگی روبه‌رو هستیم و خوشبختانه دی‌اکسید کربن یا گازهای گلخانه‌ای نیست، اما حجم بالای مصرف آب و اتلاف آن را نشان می‌دهند.
در سال‌های اخیر مهندسان MIT برای بهبود عملکرد نیروگاهها تلاش کرده‌اند و حالا موفق به توسعه سیستمی شده‌اند که می‌تواند این بخار را دریافت کرده و آن را به صورت آب خالص دربیارود. این آب بازیافت شده و دوباره به سیستم‌های نیروگاه فرستاده می‌شود. از این آب می‌توان برای سیستم خنک‌کاری یا بویلر استفاده کرد.
این اولین باری نیست که با چنین فناوری روبه‌رو می‌شویم، اما راهکارهای قدیم وابسته به موادی بودند که برای جذب قطرات آب باید سطح بزرگی را پوشش می‌دادند. فناوری مهندسان MIT هم رویکردی مشابهی را دنبال می‌کند، اما نقش فعالانه‌تری دارد.
این سیستم اول از همه با یک پرتوی یونی قطرات آب را دارای بار الکتریکی می‌کند. در ادامه آنها از یک شبکه سیمی با بار مخالف عبور داده می‌شوند. این رویکرد باعث جذب قوی قطرات توسط شبکه می‌شود، جایی که این قطرات درون یک سینی جمع می‌شوند.
مهندسان MIT چندین بار طرح مدنظرشان را در آزمایشگاه مورد بررسی دادند. محققان این سیستم را روی دو نیروگاه تحقیقاتی MIT آزمایش کردند: یک نیروگاه هسته‌ای و یک نیروگاه گاز طبیعی.
در هر دو آزمایش، توده‌های بخار تقریبا ناپدید شدند و آب به شدت خالص بود. شدت خلوص آب نسبت به آنچه وارد سیستم خنک‌کننده نیروگاه می‌شود، ۶۰ برابر بیشتر بود و نزدیک به ۱۰ برابر هم نسبت به آب نوشیدنی خالص‌تر بود.
به گفته پژوهشگران، این سیستم جمع‌کننده بخار در نیروگاه‌های بزرگ می‌تواند باعث کاهش ۲۰ درصدی مصرف آب شود و البته به علت خلوص بالا، می‌توان آن را وارد منابع آب هم کرد. مهندسان MIT امسال سیستم‌شان را در ابعاد بزرگتر روی نیروگاه‌های تجاری آزمایش خواهند کرد که یکی از آنها، ۹۰۰ مگاواتی خواهد بود.
