نشست وزرای خارجه گروه 7 که از 16 تا 18 آوریل در ناگانو ژاپن برگزار شد، به عنوان پیش نمایشی از اجلاس سران این گروه بود که قرار است در ماه مه برگزار شود. به طور کلی، لحن تعیین شده در نشست وزرای خارجه احتمالاً مشابه لحن نشست سران گروه 7 باشد.
به عنوان تنها عضو آسیایی گروه 7، هر بار که توکیو میزبان اجلاس این گروه است، به دنبال آن است تا فعالانه «هویت غربی» خود را در خاک آسیا ثابت کند و از این طریق حضور قوی تری به دست آورد. در حالی که ژاپن در حال تقویت عملکرد گروه 7 در مهار چین، تحت هدایت واشنگتن و تلاش برای دستیابی به یک اجماع سیاسی در سیستم ائتلافی ایالات متحده نزدیک به چین است، همچنین این گروه را با منافع خودخواهانه خود پر می کند. این امر هیچ نقش مثبتی نداشته است و باید از سوی همه طرف ها محکوم شود. در گزارش ها آمده است که اجلاس سران گروه 7 در بریتانیا در سال 2021 برای اولین بار در بیانیه ای مشترک در مورد مسئله تایوان سر و صدا ایجاد کرد که به طور مخفیانه توسط ژاپن و ایالات متحده تشویق و حمایت شد. این بار، با میزبانی ژاپن از این گروه، انگیزه این کشور برای استفاده از نیروهای خارجی برای مداخله در تنگه‌های تایوان آشکارتر است و گروه 7 را بیش از پیش به یک تهدید خارجی واقعی برای صلح و ثبات در تنگه‌های تایوان تبدیل می‌کند.
این اتفاق طنزآمیز است که در یک سو وزرای خارجه گروه 7 مشتاقانه با تلاش های ژاپن تمرکز خود را «به اتفاق آرا به سمت بیرون» نشان می دهند، اما این گروه با بحران اعتماد ناشی از افشای اسناد محرمانه که جاسوسی ایالات متحده از متحدانش را افشا می کند مواجه است. در عین حال احساس روزافزون اروپا برای استقلال و خودمختاری، رو به رشد است که این امر نیز اتحاد فراآتلانتیک را به چالش می کشد. این شکاف‌ها برجسته هستند و صدای واحد گروه 7 را در برخی مسائل تضعیف می‌کنند و همبستگی وزرای خارجه این گروه را ساختگی و غیرطبیعی جلوه می‌دهند. نقشی که ایالات متحده اکنون به گروه 7 می دهد، به بیان ساده، گروه یک است، یک حلقه کوچک به رهبری ایالات متحده که از دستور واشنگتن پیروی می کند. با این حال، این همان گروه 7 ایده آلی است که واشنگتن به آن امیدوار است و در واقعیت، چنین نیست.
بیانیه مشترک نشست گروه 7 که روز یکشنبه در مورد آب و هوا، انرژی و محیط زیست منتشر شد، حمایتی را که ژاپن در رابطه با طرح تخلیه فاضلاب آلوده به مواد هسته ای در دریا به آن امیدوار بود، ارائه نکرد. استفی لمکه، وزیر محیط‌زیست، حفاظت از منابع طبیعی، ایمنی هسته‌ای و حمایت از مصرف‌کننده آلمان حتی در جریان کنفرانس مطبوعاتی اعتراض کرد و گفت که «نمی‌تواند از رهاسازی آب تصفیه‌شده استقبال کند». همه می دانند که کشورهای همسایه آسیایی مانند چین و کره جنوبی از مدت ها پیش به شدت با طرح ژاپن برای تخلیه فاضلاب های آلوده به مواد هسته ای در دریا مخالف بودند، اما ایالات متحده نرمش نشان داد. اختلاف نظر آشکار در گروه 7 نشان می دهد که در دنیای امروز، که منافع همه مردم به طور نزدیک در هم تنیده شده و سرنوشت ما مشترک است، ادامه ترویج تقسیم ایدئولوژیک بلوک ها به سبک جنگ سرد، حتی در جهان غرب، دشوار است. مسائل جهانی که به طور مداوم در حال ظهور و تشدید شدن است، نیاز مبرمی به همبستگی و همکاری بین همه بشر را نشان می دهد. درگیر شدن در رویارویی بلوکی برخلاف جریان است و ناگزیر با مقاومت بیشتری روبرو خواهد شد.
«وحدت» اکنون رایج ترین شعاری است که در گردهمایی کشورهای گروه 7 شنیده می شود. اگرچه این گروه به طور کلی در ظاهر نگرش نسبتاً ثابتی دارد، اما این بیشتر بیانگر تحمیل منافع واشنگتن و اجبار در ترویج بلوک‌های تقابلی است. در واقع، بحث در مورد اینکه آیا به طور مستقل روابط خارجی را توسعه دهیم یا تابع ایالات متحده باشیم، در غرب مطرح شده است. در این زمینه، مهم نیست که گروه 7 چگونه بخواهد «وحدت» را نشان دهد، یک چیز مسلم است: مهم نیست چه گروه یا اتحادی، اگر عمدا مخالفت و اصطکاک ایجاد کند، آینده آن افول خواهد بود.
