۱۰ تا ۱۵ درصد افراد جامعه دچار اختلال شخصیت شایع و مزمن هستند.
یک روانشناس کودک نسبت به افزایش کودک‌آزاری در جامعه هشدار داد و گفت درصد بالایی از کودک‌آزاری‌ها معطوف به دختران است.
طی روزهای اخیر بازهم مواردی از کودک آزاری در رسانه‌ها جنجال به پا کرده است. اولین مورد تجاور یک پدر به نوزاد ۱۷ ماهه خود بود که واکنش‌های زیادی را در رسانه‌ها و فضای مجازی داشت و دومین مورد هم در چند روز اخیر در یکی از روستاهای شهر سبزوار رخ داد و طی آن پسربچه طرفدار تیم استقلال مورد آزار قرار گرفت.
فاطمه قاسم‌زاده، روانشناس کودک با اشاره به کودک آزاری‌های اخیر و علت روانشناختی کودک آزاری در برخی افراد اظهار کرد: «افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی بیشترین افرادی هستند که امکان کودک آزاری از سوی آن‌ها وجود دارد. ۱۰ تا ۱۵ درصد افراد جامعه دچار این اختلال شخصیت شایع و مزمن هستند.»
این روانشناس کودک با بیان اینکه کودک آزاری تعاریف متفاوتی دارد، گفت: «طبق تعاریف هرگونه انجام دادن یا ندادن عملی که منجر به نقض حقوق کودک شود و سلامت مطلوب، زندگی و تکامل کودک را به خطر بیاندازد، کودک آزاری محسوب می‌شود. بر این اساس می‌توان گفت سوءاستفاده و غفلت نسبت به فرد کمتر از ۱۸ سال که منجر به آسیب جسمی، روحی و جنسی او شود، در واقع نوعی کودک آزاری به شمار می‌رود.»
وی افزود: «کودک آزاری جسمانی، کودک آزاری جنسی، کودک آزاری هیجانی و کودک آزاری موسوم به غفلت از جمله انواع کودک آزاری‌ها هستند که با آن مواجه هستیم و به نظر می‌رسد درصد بالایی از این آزارها معطوف به دختران است.»
اثرات مخرب روانی کودک آزاری
قاسم‌زاده درباره اثرات مخرب روانی کودک آزاری توضیح داد: «کودک آزاری‌ها اثرات مخربی بر ذهن و روح کودک دارد که می‌توان به افسردگی، ترس، اختلال خواب و دیدن کابوس، اضطراب، اختلال در گفتار و درگیری اختلالات شخصیتی اشاره کرد.»
این روانشناس همچنین خاطرنشان کرد: «پیامدهای حاصل از کودک آزاری فقط متوجه کودک و خانواده او نیست بلکه جامعه را هم در بر می‌گیرد به خصوص در جامعه امروز که با توجه به فضای مجازی، کودک آزاری‌ها نمود بیشتری پیدا میکند. در واقع از پیامدهای ناگوار کودک آزاری می‌توان به این امر اشاره کرد که ممکن است کودک آزاردیده امروز، در آینده آزارگر شود.»
قاسم زاده گفت: «احتمال ارتکاب به جرم کودک آزار دیده در سنین نوجوانی، چند برابر بیشتر از سایران است.»
وی خانواده را اساسی‌ترین نهاد جامعه‌پذیر کردن کودکان به ویژه در سال‌های اولیه زندگی عنوان کرد و گفت: «در سال‌های اولیه زندگی خانواده می‌تواند در شناسایی و توانایی کودک برای داشتن نقش سودمند در آینده و در درون جامعه اثربخش باشد اما در مواردی که کم نیست شاهدیم در مکان امن خانه بیشترین آزارگری‌ها شکل می‌گیرد و درصد بالایی از کودکان، مورد خشونت والدین یا نزدیکان خود قرار می‌گیرند.»
این روانشناس تصریح کرد: «کودک توانایی مراقبت از خود را ندارد و نیازمند حمایت و مراقبت خانواده است. دوران کودکی نیازهای خاص خود را دارد. این نیاز فقط احتیاجات مادی نیست و نیاز اصلی دوره کودکی، کودکی کردن است و نباید اجازه داد کودک فعالیت‌های خارج از توانایی خود را انجام دهد. رشد شناختی، جسمی، عاطفی و اجتماعی کودک روندی تدریجی است و در همان سن شکل می‌گیرد و اگر در این روند اختلال ایجاد شود، روح و جسم کودک آسیب می‌بیند.»
اهمیت نقش آموزش در پیشگیری از کودک‌آزاری
قاسم زاده با اشاره به اهمیت آموزش در کاهش کودک آزاری‌ها گفت: «در جوامعی که قوانین جنبه پیشگیرانه ندارد، نیاز به آموزش همه جانبه به خانواده‌ها به ویژه در بخش فرزندپروری، آشنایی و شناخت پدیده کودک آزاری است و باید در اولویت قرار بگیرد. در اینجا نقش رسانه به ویژه تلویزیون بسیار اهمیت دارد و می‌تواند مسئولیت در دسترس قرار دادن آگاهی به خانواده‌ها و کودکان را بر عهده بگیرد.»
